Wymagania dotyczące wytwarzania określone zostały w pkt.3 załącznika I dyrektywy.
Zgodnie z wymaganiami producent powinien posiadać odpowiednie procedury aby zapewnić właściwą realizację przepisów określonych na etapie projektowania przez stosowanie odpowiednich technik, szczególnie z uwzględnieniem aspektów określonych poniżej.
- Przygotowanie części składowych.
Przygotowanie komponentów (na przykład gięcie, zwijanie i ukosowanie) nie może powodować defektów materiałowych ani zmian we właściwościach mechanicznych, które mogłyby być szkodliwe w odniesieniu do bezpieczeństwa
urządzeń ciśnieniowych.
- Łączenie w sposób nierozłączny.
Połączenia nierozłoczne (np. spawane, zgrzewane, lutowane.) oraz strefy przyległe muszą być wolne od wszelkiego rodzaju defektów które mogą szkodliwie wpłynąć na bezpieczeństwo użytkowania urządzenia. Własności połączeń nierozłącznych oraz własności stref przyległych muszą spełniać minimum wymagania własności dla materiałów łączonych chyba że założenia projektowe pozwalają na zastosowanie niższych wartości. Dyrektywa przewiduje również iż połączenia nierozłączne części składowych które przyczyniają się do wytrzymałości ciśnieniowej urządzenia, oraz części składowych, które są bezpośrednio do nich przyłączone, muszą być wykonywane przez odpowiednio wykwalifikowany personel.W przypadku urządzeń ciśnieniowych należących do kategorii II, III i IV procedury operacyjne oraz personel muszą zostać zatwierdzone przez właściwą stronę trzecią (np. jednostka notyfikowana.) - Badania nieniszczące
Badania nieniszczące połączeń nierozłącznych w przypadku urządzeń ciśnieniowych również powinny być przeprowadzane przez odpowiednio wykwalifikowany personel. W przypadku urządzeń ciśnieniowych należących do kategorii III i IV personel musi zostać zatwierdzony przez organizację strony trzeciej. - Identyfikowalność.
Zakład produkcyjny powinien posiadać również odpowiednią procedurę umożliwiającą identyfikację materiału, z którego składają się części składowe urządzenia, które przyczyniają się do wytrzymałości ciśnieniowej, za pomocą stosownych środków od chwili odbioru, przez fazę produkcji aż do końcowego badania wytworzonego urządzenia ciśnieniowego.
Kontrola końcowa.
Dyrektywa wymaga aby została przeprowadzona ocena końcowa wyrobów polegająca na ocenie wizualnej, próbie ciśnieniowej lub badaniu równoważnemu oraz na kontroli dokumentacji w celu oceny zgodności z wymaganiami dyrektywy. W przypadku zespołów ciśnieniowych ocena powinna obejmować sprawdzenie urządzeń zabezpieczających w celu sprawdzenia pełnej zgodności z wymaganiami. W przypadku zbiorników ciśnieniowych ciśnienie próby hydraulicznej nie może
być mniejsze niż którekolwiek z poniższych:
- ciśnienie odpowiadające najwyższemu obciążeniu, któremu poddane może być urządzenie ciśnieniowe podczas eksploatacji, z uwzględnieniem najwyższego dopuszczalnego ciśnienia i najwyższej dopuszczalnej
temperatury, pomnożone przez współczynnik 1,25, - najwyższe dopuszczalne ciśnienie pomnożone przez współczynnik 1,43, w zależności od tego, która wartość będzie większa.
Materiały.
Wymagania dotyczące materiałów używanych do wytwarzania urządzeń ciśnieniowych zawarte są w pkt.4 załącznika I. Materiały te muszą być właściwe dla zastosowania w przewidzianym czasie życia urządzenia, chyba że przewiduje się ich wymianę. Materiały przeznaczone na elementy ciśnieniowe łącznie z materiałami dodatkowymi do spawania muszą spełniać następujące wymogi:
- posiadać odpowiednie właściwości w szczególności powinny być dostatecznie plastyczne i odporne. O ile inne wartości nie są wymagane zgodnie z innymi kryteriami, które należy uwzględnić, stal uznaje się za wystarczająco plastyczną , jeśli podczas próby rozciągania przeprowadzanej według procedury znormalizowanej jej wydłużenie po zerwaniu jest nie mniejsze niż 14 %, a jej praca łamania zmierzona na próbce do badań ISO V jest nie mniejsza niż 27 J, w temperaturze nie wyższej niż 20 °C, ale nie wyższej niż najniższa przewidziana temperatura pracy.
- być dostatecznie odporne chemicznie na płyny znajdujące się w urządzeniach ciśnieniowych; właściwości chemiczne i fizyczne niezbędne do bezpiecznej eksploatacji nie mogą ulegać znaczącym zmianom w przewidzianym czasie eksploatacji urządzenia;
- nie ulegać znaczącym zmianom w procesie starzenia;
- zastosowane materiały powinny być zgodne z normami zharmonizowanymi,
lub powinny być objęte europejskim uznaniem materiałów lub powinny posiadać jednorazowe dopuszczenie materiałów; - Zgodnie z punktem 4.3 załącznika I Producent urządzeń ciśnieniowych powinien posiadać dokumentacje przygotowaną przez producenta materiału potwierdzająca zgodność ze specyfikacjami dla wszystkich materiałów. W przypadku głównych elementów ciśnieniowych urządzeń należących do kategorii II, III oraz IV musi ona przyjmować formę certyfikatu kontroli określonego produktu obowiązuje tutaj norma zharmonizowana PN-EN ISO 10204.
Doradztwo Spawalnicze 